پمپئی، شهر حفاظت شده روم باستان در کامپانیا، ایتالیا، 14 مایلی (23 کیلومتری) جنوب شرقی ناپل، در پایه جنوب شرقی کوه وزوو. حوالی ظهر 24 آگوست سال 79 میلادی، فوران عظیمی از کوه وزوویوس، بقایای آتشفشانی را بر فراز شهر پمپئی باراند و پس از آن روز بعد، ابرهایی از گازهای تاول‌آمیز داغ را به دنبال داشت. ساختمان‌ها ویران شدند، جمعیت له شدند یا خفه شدند و شهر در زیر پتویی از خاکستر و سنگ پا مدفون شد. برای قرن‌های متمادی، پمپئی زیر خاکستر خود می‌خوابید، که بقایای آن را کاملاً حفظ می‌کرد. وقتی اینها سرانجام در دهه 1700 کشف شدند، جهان از کشف یک شهر پیشرفته یونانی-رومی که در زمان یخ زده بود شگفت زده شد. ساختمان های عمومی بزرگ شامل یک انجمن چشمگیر و یک آمفی تئاتر بود. ویلاهای مجلل و انواع خانه‌هایی که قدمت آنها به قرن چهارم قبل از میلاد باز می‌گردد نیز کشف شد. در داخل برخی از بقایای مردمی بود که از فوران پناه گرفته بودند. دیگران هنگام فرار دفن شدند. نانوایی هایی با نان هایی که هنوز در تنور بودند پیدا شد. ساختمان‌ها و محتویات آنها زندگی روزمره را در دنیای باستان آشکار می‌کردند - و علاقه قرن 18 را به همه چیزهای کلاسیک برانگیختند.
پمپئی بر روی یک خار ساخته شده از جریان گدازه های ماقبل تاریخ در شمال دهانه رودخانه سارنو (سارنوی امروزی) ساخته شده است. Herculaneum، Stabiae، Torre Annunziata و سایر جوامع همراه با پمپئی نابود شدند. پمپئی، هرکولانیوم و توره آنونزیاتا در سال 1997 در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار گرفتند.
پمپئی در زمان نابودی بین 10000 تا 20000 نفر را پشتیبانی می کرد. شهر (کومون) مدرن پمپئی (پمپ. [2011] 25440) در شرق قرار دارد و شامل کلیسای سانتا ماریا دل روزاریو، یک مرکز زیارتی است.
فهرست
بخش آغازین
پیشینه
چگونگی انهدام شهر
اکتشاف
زندگی اجتماعی ساکنان شهر
کودکان مبتلا به بیماری کشنده سیفلیس
ویژگی‌ها و معماری
تأثیرات
نگارخانه
جستارهای وابسته
منابع
